{06} Rozdział szósty

25 listopada 66 roku; godzina 18:18; Planeta Veneii

Stała pośród spalonych desek, walającego się popiołu i zniszczonych rzeczy. Stała w wejściu, ale nie chciała iść dalej. Nie, to nieprawda! Ona nie chciała, ale najzwyczajniej w świecie się bała. Po raz pierwszy w swoim życiu odczuwała strach, jej oczy widziały zaś uszy słyszały, co tu się działo. Mimo że nie było jej tutaj to i tak dokładnie wiedziała, co się tutaj stało. Słyszała, każdy krok, każe błaganie, każdy dźwięk rwącego się materiału, każdy suk płomieni, ale nie zwróciła na to uwagi. Widziała tylko jedno, tylko jego twarz – zimną, beznamiętną, okrytą maską obojętności... Jego twarz taka nie była, nie pamiętała jej takiej. Zapamiętała tylko ciepłe piwne oczy z brązowymi cieniami, kolczaste, pomarańczowe włosy i uśmiech. Uśmiech, którego nie dało się opisać słowami, ale twarz, którą właśnie widziała, nie była Jego! Wzięła głęboki oddech i pozwoliła łzom płynąć po jej twarzy ten jeden, jedyny raz. Mimo wszystko zaraz się skrzywiła, gdyż odór rozkładających się ciał, był nie do wytrzymania. Jeszcze, chwilę patrzyła na to zdewastowane miejsce, które jeszcze wiek temu, mogła nazywać domem, aż w końcu złapała swoja katanę i powiedziała.

- Ban Kai! Tensa Zangetsu!

Otoczyła ja czarno - czerwone światło, jej strój się zmienił. Pojawiły się czarne spodnie, również czarna bluzka i czerwone haori. Jej katana zmieniła się w półtoraręczny miecz, czarny, obsydianowy, zimny. Taki, jakie było jej serce. Wyciągnęła go i podniosła do góry, machnęła w dół. Wyleciała czarno – czerwona smuga światła w kształcie półksiężyca.

- Getsuga Tensho!

Getsuga uderzyła w pozostałości jej „domu” i tym razem już doszczętnie zniszczyła go i rozwaliła na setki tysięcy małych kawałeczków. Teraz już nic nie zostało z jej „domu”. Teraz zaczęła uciekać.